இந்திய மண்ணில் ஏன் அமெரிக்க இராணுவத் தளம் அனுமதிக்கப்படவில்லை MakkalPost

80 நாடுகளில் அமெரிக்கா 750 க்கும் மேற்பட்ட இராணுவ நிறுவல்களை இயக்கும் ஒரு சகாப்தத்தில், ஒரு பெரிய சக்தி அமெரிக்காவின் உலகளாவிய இராணுவ தடம்: இந்தியாவில் இருந்து வெளிப்படையாக இல்லை. ஜெர்மனியில் 100 க்கும் மேற்பட்ட தளங்களையும், ஜப்பானில் 120 க்கும், தென் கொரியாவில் 73 க்கும் அதிகமான தளங்களை வழங்கிய போதிலும், பென்டகன் ஒருபோதும் இந்திய பிரதேசத்தில் ஒரு புறக்காவல் நிலையமாக நிறுவவில்லை.

https://www.youtube.com/watch?v=mivn90lux2c

இந்த இல்லாதது மேற்பார்வை அல்ல-இது மூலோபாய சுயாட்சி மற்றும் கடினமாக கற்றுக்கொண்ட வரலாற்று பாடங்களுக்கான இந்தியாவின் அர்ப்பணிப்பில் வேரூன்றிய வேண்டுமென்றே கொள்கை. நேரு முதல் மோடி வரை, அடுத்தடுத்த இந்திய அரசாங்கங்கள் ஒரு அசைக்க முடியாத நிலைப்பாட்டைப் பேணுகின்றன: கூட்டு ஒப்பந்தங்கள் அல்லது புவிசார் அரசியல் அழுத்தங்களைப் பொருட்படுத்தாமல் இந்திய மண்ணில் வெளிநாட்டு பூட்ஸ் இல்லை.

காலனித்துவ நினைவகம் மற்றும் மூலோபாய தொலைநோக்கு

இந்தியாவின் எதிர்ப்பு காலனித்துவ நினைவகம் மற்றும் சமகால மூலோபாய கணக்கீடு இரண்டிலிருந்தும் உருவாகிறது. ஈரானில் 1953 சிஐஏ சதித்திட்டத்திலிருந்து குவாத்தமாலா, சிலி மற்றும் ஈராக் ஆகியவற்றில் ஆட்சி மாற்றங்கள் வரை அமெரிக்காவின் தலையீட்டின் முறைக்கு சாட்சியாக இருந்ததால், இராணுவத் தளங்கள் பெரும்பாலும் தற்காப்பு நிறுவல்களைக் காட்டிலும் பரந்த புவிசார் அரசியல் கையாளுதலுக்கான ஸ்பிரிங் போர்டுகளாக செயல்படுகின்றன என்பதை இந்தியா அங்கீகரிக்கிறது.

அண்மையில் ஈரானிய ஏவுகணை தாக்குதல்கள் கத்தார் அல் உதயிட் தளத்தில் ஜூன் 2025 இல் வெளிநாட்டு இராணுவ சொத்துக்களை ஹோஸ்ட் செய்வதன் அபாயங்களை வெளிப்படையாக விளக்கின. கத்தார், அமெரிக்க-ஈரான் மோதலில் தீர்க்கப்படாமல் இருந்தாலும், அது ஹோஸ்ட் செய்ததன் மூலம் ஒரு இலக்காக மாறியது. இதுபோன்ற ஏற்பாடுகள் மூலம் அமெரிக்காவின் எதிரிகளை மரபுரிமை பெறும் எண்ணம் இந்தியாவுக்கு இல்லை.

நடைமுறையில் மூலோபாய சுயாட்சி

அமெரிக்க பாதுகாப்பை நம்பியிருக்கும் நாடுகளைப் போலல்லாமல், இந்தியா வலிமையான பூர்வீக பாதுகாப்பு திறன்களைக் கொண்டுள்ளது: உலகின் மிகப்பெரிய படைகளில் ஒன்று, அணு ஆயுதங்கள், மேம்பட்ட கடற்படை சக்திகள் மற்றும் வளர்ந்து வரும் இடம் மற்றும் இணைய போர் திட்டங்கள். இந்த தன்னம்பிக்கை மூலோபாய சுதந்திரத்தை பராமரிக்கும் திறனை ஆதரிக்கிறது.

தஜிகிஸ்தான், மொரீஷியஸ் மற்றும் பூட்டானில் இந்தியாவின் சொந்த அடக்கமான வெளிநாட்டு இராணுவ இருப்பு ஆதிக்கத்தை விட ஒப்புதல் மற்றும் ஒத்துழைப்பு மூலம் செயல்படுகிறது, இது அடிபணிதல் மீதான கூட்டாண்மைக்கான விருப்பத்தை பிரதிபலிக்கிறது.

இந்தியா அமெரிக்காவுடன் கூட்டு இராணுவப் பயிற்சிகளில் ஈடுபடுகையில் மற்றும் லெமோவா போன்ற தளவாட ஒப்பந்தங்களை பராமரிக்கும் அதே வேளையில், இந்த ஏற்பாடுகள் நிரந்தர நிலையத்திற்கு வெளிப்படையாக நிறுத்தப்படுகின்றன. இந்திய அதிகாரிகள் தொடர்ந்து தெளிவுபடுத்துவதால்: தளவாட அணுகல் அடிப்படை அணுகல் அல்ல.

இந்த கொள்கை ரீதியான நிலைப்பாடு இந்தியாவின் இராஜதந்திர நெகிழ்வுத்தன்மையைப் பாதுகாக்கிறது, இது ரஷ்யா, அமெரிக்கா, சீனா மற்றும் பிற சக்திகளுடன் ஒரே நேரத்தில் ஈடுபட அனுமதிக்கிறது, அதன் இறையாண்மையை சமரசம் செய்யாமல் அல்லது மற்றவர்களின் மோதல்களில் பினாமியாக மாறாமல்.

– முடிவுகள்

இசைக்கு